حسین بود و تو بودی، تو خواهری كردی          حسینِ فـاطمــه را گرم، یـاوری كـــردی

گذشتی از همه چیزت به پای عشق حسین          چه خواهری تو برادر؟ كه مادری كردی

تو خواهـــری و برادر، تو مـادری و پدر           تو راه بودی و رهـرو، تو رهبری كردی

پس ازحسین چه برتو گذشته، وارث درد!          به خون نشستی و در خون شناوری كردی

به روی نــیــــزه سـر آفـــتـاب را دیـــدی          ولی شكست نخـوردی و ســـروری كردی

چه زخـــم‌ها كه نزد خطـبه‌ات به خفاشان           زبـان گشودی و روشن سخنـوری كـردی

زبان نبـود، خــود ذوالــفـقـــار مـولا بـود           سخـن درست بگویم تو حیـــــدری كـردی

من از كجا و غــزل گفتن از غم تو كجا؟           تو ای بزرگ! خودت ذره‌ پروری كـردی